Kütüphaneler dolusu kitap okusanız, şu kahvehane muhabbetlerinin yanında eksik kalırsınız!

Öyle derin konulara girilir ki birkaç saat içinde;

Fındıktan açılır mevzu..

Gübresiydi, ilacıydı, amelesiydi, fiyat politikaları vs.

Konu nerelere uzanır biliyor musunuz?

Biz çay yetiştirmekte zorluk yaşarken;

Kapitalizm, Sosyalizm, Faşizm..

Ohooo..

Dünyadaki sömürü düzeninin altından girilir üstünden çıkılır!

Ve gelinir Osmanlı’ya!

Anadolu’dan Balkanlar’a, Kafkaslardan Asya’nın Bozkırlarına ve Afrika’nın taa Güney uçlarına!

Kuruluş, yükseliş ve çöküş süreci derken..

Osmanlı yıkılır da Sultan Abdülhamid Han es geçilir mi?

Geçilmez, geçilmedi de!

Ve gele gele gelinir Türkiye Cumhuriyeti’ne!

Kimseler şunu söyleyemez;

“Türkiye Cumhuriyeti, Hilafetin kaldırılması, Dilimizin ve Alfabemizin değiştirilmesi, Kılık-kıyafet va benzeri birçok değişikliğin icra edilmesi şartıyla

İngilizler tarafından kurulmuştur!”

Dayım yan tarafta sessizce çayını yudumlar ama kulağı oradadır!

Ve son demde gelinir Kemalizm’e!

Değişik fikirler çarpışırken Dayım bozar sessizliğini;

“Bakın çocuklar, tüm ‘…izm’leri üç aşağı beş yukarı değerlendirdiniz.

Hatta Siyonizm’le ilgili gerçekçi bir değerlendirme de yaptınız!

Lakin Kemalizm’e gelince biraz tutarsızlık gördük açıkçası!

İzin verirseniz bir cümle de bizim katkımız olsun?

“Buyur dayı, mikrofon sende..”

Ve son vuruş Dayımdan gelir;

“Kemalizm, Siyonizmin Türkiye Versiyonudur!”

Mahmut Çetin